Ik realiseerde me dat ik nog geen avondrood boven het sneeuwdek vastgelegd had en met de nu toch wel onontkoombare lijkende verwachtingen van dooi ging ik er op uit met de bedoeling een aantal typische 'zonsonder' plaatjes te schieten.
In het begin van deze winterse periode maakte ik gebruik van de erg heldere en droge lucht om de uitersten van zonsopkomst en -ondergang te fotograferen. Ik realiseerde me dat ik nog geen avondrood boven het sneeuwdek vastgelegd had en met de nu toch wel steeds meer onontkoombare lijkende verwachtingen van dooi op maandag ging ik er op uit met de bedoeling een aantal typische 'zonsonder' plaatjes te schieten.
Ondertussen meldt zich aan de andere kant een nieuwe deelnemer:
Naarmate de zon lager staat lijkt de zonneschijf ovaal te worden, en ook is er zekere vervorming en meerdere verkleuringen zichtbaar. Als de zon heel laag staat wordt de afstand die het zonlicht door de atmosfeer moet afleggen tot wel tientallen keren groter! Drukverschillen in de verschillende luchtlagen veroorzaken de vervormingen. Stof en/of vocht in de onderste luchtlagen verzorgen de verkleuringen. Hieronder een detail waarop dit goed te zien is, het is een uitsnede van een foto genomen op 200mm.
Bye, bye
Geplaatst 01-10-2024 15:47
Gewijzigd 01-10-2024 16:32